Nerozkvitva na jar v sadi čerešeňka, pid ňom žaľom hykat neščestna Helenka. Byva divča krasne z rodu chudobnoho, niž nevžava na kark muža bohatoho. Muža mam korheľa a svekru paskudu, ja ša s nima vera trapiva nebudu. Muž hmre od paľunky a svekra už stara i jej nadyjde čas, že ona hmre sama. Zochabju gazdivstvo, naj čort rili ore, ja vozmu zajdočku a pidu za more. Tam za morjom najdu druhu domovinu a časom zabudu na cavu rodinu. Netrebavo ša mi vera vydavaty, mohvam radše svoju mamu posvuchaty, Bo mamočka moja tak mi povidava, bym sobi tot mij krok dobri rozdumava. Ale ja dumava, že idu do neba, ta svuchaty rady nijaky netreba. Že teraz tak mušu v veľkym žaľu žity, nemožu ja vera mať svoju vinity.