Zas čuty špiv jarnych vtačat z lisa spoza vody, neznam ci ša mam ženity, ci išči mam kody. Ročky utikajut jak koni spvašeny, ta ja pevni neboračok zostanu bez ženy. Ja už vera ne chvopčisko, ani ne parobok, už mam hrivu preridnutu, na cherbti mam horbok. Zas mi brjušok pidros, kila pribudajut, kamaraťa poženeny, už dity chovajut. Ref.: /:Och joj – joj, mam v serdečku boľ, žebym našov dobru ženu, Bože pri mi stoj:/ Teraz micno rozdumuju, što dale robity, ci v korčmi za stovom spaty, ci doma šidity. V korčmi byty na šmich vera nema cenu, ta ja radše po večeroch budu hľadav ženu. Bo ja by ša vera nechtiv takoho dožity, žebym nemav na chlib – masvo a špaky kurity. To take trapiňa ša každomu stane, chto na starist z vlastnej viny bez ženy zostane. Ref.: